Buffet met appelmoes

Iedereen die regelmatig bij de kapper komt kent de stereotiepe vraag als: "En gaat u nog op vakantie?" Meestal is het de kapster die het vraagt. Vandaag was het de klant. Een wat oudere man, die genoot van alle aandacht die hij thuis zo node miste en hier wist te halen. Bedrijvig kirde de jongedame om hem heen, vrolijk mee babbelend over verre oorden. "Ik ga graag all-inclusive", zegt de man tegen de kapster die dan weer links en dan weer rechts van hem staat. "Heb ik nog nooit gedaan", zegt ze. "Moet je ook niet doen," zegt onze senior. "je kan dan niet even ergens heen. Je mist dan gelijk een maaltijd."
Ik vermoed dat de man in zijn resort ook achter de geraniums zit. Te wachten op de hoogtepunten van de dag; de opening van het buffet.

Ondertussen las ik een paginagroot verhaal van Gerrit van der Valk in een dagblad. Hij is niet meer onder ons. De man van appelmoes met kers was een bijzonder man, aldus de schrijver. Hij had lak aan wetten en regeltjes. Ik kan mij herinneren dat ik ooit, net bezig met de opleiding Public Relations, keizer Gerrit een brief had gestuurd naar zijn kantoor in Voorschoten. Het was mij namelijk opgevallen dat de nieuw geplaatste toekan op een van zijn eet-paleizen niet de zwarte contourranden had maar blauwe randen. Niet handig als je een huisstijl voert. Les 1, wees consequent. De brief werd beantwoord met de mededeling dat elk paleis zijn eigen vorst bezat, verwekt door valken-bloed, en met groen licht voor een eigen interpretatie van de huisstijl. Okee, ik heb niets gezegd.

De schrijver had de man, toen hij nog leefde gevraagd, "waarom een toekan als je Van der Valk heet." "Ach, een toekan is een veel vriendelijker vogel dan een valk" was zijn antwoord. PR kan eenvoudig zijn, niet waar.

En Gerrit... die serveert zijn appelmoes met hemelse kers nu ergens boven uit in zijn zojuist gelanceerde resort. Toch een prettig vooruitzicht voor onze strak gekapte senior. Helemaal toppie, all-inclusive...