De bcc-optie

Zelf heb ik deze optie regelmatig gebruikt in mijn e-mails. Zeker toen ik online een personeelsblad verspreidde. De 180 e-mailadressen van de organisatie hadden allemaal dezelfde @gegevens, en werden binnen de groep verstuurd. De bcc-optie (blind carbon copy) gebruikte ik om te voorkomen dat de ontvanger alle andere adressen op zijn of haar pc te zien kreeg; ze kenden elkaar allemaal en om nu steeds die waslijst met adressen te zien...

Recentelijk ben ik bij een verhaal geweest van Tripolis over e-mailmarketing. Daar werd verteld dat wanneer je een e-mailbericht verstuurd met meer dan 20 personen in de bcc, de kans erg groot is dat het bericht niet aan komt. Spam en spamfilters schijnen daar de veroorzaker van te zijn.

Het grappige wil dat ik lees dat HCC Midden Brabant haar leden adviseert om vooral de bcc te gebruiken in plaats van de cc-optie als zij mail naar meerdere mensen tegelijk willen sturen die elkaar niet of nauwelijks kennen. Dit om te voorkomen dat iedereen in de lijst spam en virusslachtoffer wordt als het systeem van een van de geadresseerden geïnfecteerd is met een virus.






Tsja, waar doe je goed aan?

Het 1 op 1 versturen van een bericht werkt eigenlijk het beste: dus ik stuur naar jou een bericht, zonder cc, zonder bcc. Net als vroeger. Schrijven, envelop dicht, postzegel en hop naar de brievenbus. Je had er het volste vertrouwen in dat het bericht werd bezorgd. En heel belangrijk... dat het werd gelezen. Spam? daar hadden we nog niet van gehoord.